De Duinhoekstraat is hét voorbeeld van de administratieve rompslomp die gepaard gaat met de renovatie en herinrichting van een gewestweg. Het dossier is maar liefst 20 jaar oud, de kredieten voor de renovatie werden nog vastgelegd door minister Steve Stevaert zaliger, en da’s al lang geleden …
Maar er is stilaan licht aan het eind van de lange tunnel.
De Duinhoekstraat is de langste straat van onze gemeente en is tot op den draad versleten. Het verkeer is er té druk, er zijn geen fietspaden, gebrekkige voetpaden, kortom: het is een verkeersonveilige straat. De voorbije jaren werden tal van woningen deels of volledig onteigend in functie van de heraanleg van de straat. Met hier en daar een slordig straatbeeld tot gevolg.
Vandaag keurde de gemeenteraad het voorontwerp van de herinrichtingsplannen goed. Een slimme lezer zal opmerken dat dat niet voor het eerst is. En, dat klopt: het is de derde keer dat de plannen voor de Duinhoekstraat aan de gemeenteraad voorgesteld.
Ik noem dat het failliet van Vlaanderen. Er is voldoende geld en wil om een veiliger verkeer te bekomen, maar de overheid fnuikt die goeie wil met een administratieve mallemolen van hier tot in Tokyo. Alles duurt zo lang ... procedures lijken oneindig te zijn ... en, de eigen Vlaamse overheid haar administraties maakt het zichzelf en andere openbare besturen graag zo moeilijk, want er duikt wel altijd ergens een probleem op.
Op basis van de nu - goedgekeurde voor-ontwerpplannen, wordt het dossier nu verder administratief afgewerkt.
Ook de inwoner zal zich kunnen uitspreken over de plannen. Hopelijk kunnen we dit jaar nog de (derde!) omgevingsvergunning aanvragen en kunnen de werken nog deze legislatuur starten. Maar we zijn ondertussen geleerd: beloftes over een concrete startdatum voor de werken durf ik niet te doen …
